Tebeşirle Hayat Dersi

Matematikte dünyanın sayılı isimlerinden birisi olan Posamentier’e hayatının en etkileyici olayı sorulduğunda “Üniversiteye gittiğim ilk gün, profesör elindeki tebeşiri göstererek “Bu sizsiniz” diyerek dersi anlatmaya koyuldu… Ders boyunca tahtaya formüller yazıyor, matematiğin kesin sonuçlar vermediğinden bahsediyordu. Hatta şöyle demekten de kaçınmıyordu “Matematik insan beyninin oluşturduğu en iyi sistemli kurallar bütünüdür.”

Ders bittiğinde tebeşirin de bitmesine az kalmıştı. Hoca tekrar aynı tebeşiri göstererek “Gördüğünüz gibi çocuklar işte bu tahtadakileri yazdığım için bu tebeşir bitti. Tebeşir bitti ama size bilgi kazandırdı. Tahtadaki yazıları yazdığım için, dünyaya bir farkındalık kattı ve bitti…” dedi.

Cebinden yeni bir tebeşir çıkartıp “Bu da bir tebeşir” diyerek yere attı ve ayağıyla ezdi. “İşte bu tebeşirde artık bitik bir tebeşir, ancak o herhangi bir işe yaramadı. Hayatta böyle, ne olduğunuzla değil, ne yaptığınızla alakalı bir konu” diyerek. Elinde kalan küçük parçayla da tahtaya “Siz kendinize değer katın” yazmıştı diye anlatıyor ve ekliyor;

O yıl ve sonraki yıllarda matematiğe dair her işimde, hayata değer katmak için çabaladım.

Bende bir profesör olduğumda;

Elindeki tebeşiri gösterdim öğrencilerime “Bu tam bir tebeşir” dedim… Tahtanın önünde durdum ve kocaman bir yuvarlağı tahtaya çizdim. “Bu da tam bir daire” dedim.” O zaman kendi öğrenciliğimi düşündüm ve gülümsedim. Düşünseniz de bir tebeşirle bir profesör ne yapabilir?

“Şimdi size seksen yıllık eğitim hayatımdan kalan özeti anlatacağım.” Dediğimde öğrencilerimin hayreti biraz daha artmıştı. “Bu daire; hayat çemberi, bu tebeşir ise size verilen yaşam süresi” diyerek dairenin üzerine başka bir tebeşirle birçok yol çizdim. Öğrenciler ne yaptığımı anlamakta zorlanıyor gibi görünseler de öğrencilerime dönüp “Siz hangi yoldan gidersiniz?” diye sordum…

Sanırım 80 yıllık hayatım boyunca o ilk üniversite dersimdeki kadar etkileyici bir ders görmemiştim… Bende öğrencilerime o dersi aktarmak için matematiğin peşinden gidiyorum…