Yaşlı bir bey, sabah erken evinden çıkmış, yolda
ilerlerken bir bisikletlinin kendisine çarpması ile yere yuvarlanmış ve hafif
yaralanmış.
Sokaktan geçenler yaşlı beyi hemen en yakın sağlık
birimine ulaştırmışlar.
Hemşireler, adamcağızın yarasına pansuman yapmışlar,
ama biraz beklemesini ve röntgen çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup
olmadığını inceleyeceklerini söylemişler.
Yaşlı bey huzursuzlanmış, acelesi olduğunu ve röntgen
çektirmek için beklemek istemediğini söylemiş.
Hemşireler merakla acelesinin sebebini sormuş.
Adamcağız da “Karım huzur evinde kalıyor her sabah onunla kahvaltı etmeye
giderim, geç kalmak istemiyorum” demiş.
Hemşire “Karınızın, siz gecikince merak edeceğini
düşünüyorsunuz herhalde” demiş. Adam üzgün bir ifade ile “Ne yazık ki karım
Alzheimer hastası ve benim kim olduğumu bilmiyor” demiş.
Hemşireler hayretle “Madem sizin kim olduğunuzu
bilmiyor neden her gün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz” demişler.
Adam “Ama ben onun kim olduğunu biliyorum ve onu hiç
bir zaman bekletmedim” demiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yaptığınız için teşekkür ederim.