Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir
ada varmış: Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk dâhil.
Bir gün, adanın batmakta olduğu, duygulara haber
verilmiş. Bunun üzerine hepsi adayı terk etmek için sandallarını hazırlamışlar.
Aşk, adada mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş...
Ada neredeyse battığı zaman, Aşk yardım istemeye karar
vermiş. Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde, geçmekteymiş.
Aşk, "Zenginlik, beni de yanına alır mısın?"
diye sormuş.
Zenginlik: "Hayır, alamam. Teknemde çok fazla
altın ve gümüş var, senin için yer yok." demiş.
Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibir'den
yardım istemiş "Kibir Lütfen Bana Yardım et!", "
Kibir: “Sana yardım edemem, Aşk. Sırılsıklamsın ve yelkenlimi
mahvedebilirsin." diye cevap vermiş.
Üzüntü "Of, Aşk, o kadar üzgünüm ki, yalnız
kalmaya ihtiyacım var."
Mutluluk da Aşk'ın yanından geçmiş; ama o kadar
mutluymuş ki Aşk'ın çağrısını duymamış. Aşk, birden bir ses duymuş. "Gel
Aşk! Seni yanıma alacağım..." Bu Aşk'tan daha yaşlıca birisiymiş. Aşk o
kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki, onu yanına alanın kim olduğunu öğrenmeyi
akıl edememiş. Yeni bir kara parçasına vardıklarında, Aşk'a yardım eden yoluna
devam etmiş.
Ona ne kadar borçlu
olduğunu fark eden Aşk, Bilgi'ye sormuş: "Bana yardım eden kimdi?"
Bilgi "O, Zaman'dı" diye cevap vermiş.
"Zaman mı? Neden bana
yardım etti ki?" diye sormuş Aşk. Bilgi gülümsemiş:
"Çünkü sadece Zaman Aşk'ın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yaptığınız için teşekkür ederim.